Kerem Eyle Gönlüme Şiiri - Fatma Pınarbaşı

Ey sevgili dilimden,yalnız adın dökülür
Duygularımı açsam, darılıp kaçar mısın?
Yalnızlık rıhtımında, ciğerlerim sökülür
Ya da bana gönlünde, bir kapı açar mısın?

Kerem eyle gönlüme, bağlıyım candan sana
Sarmadığım hayali,hissederim tenimde
Kopamam senden asla, ne olur anlasana
Varlığın varlığımdır, şu yorgun bedenimde

Sararır yapraklarım, çaresiz boynum büker
Yaralı kardelenim,yerim senin yanındır
Soğuk bir selamınla, ümidim yere çöker
Hep sabırla beklerim, vuslat dayananındır

Baldıran zehri sunsan, düşünmeden içerim
Cevap verir misin ki, şu sevdanın sesine
Hiç gözümü kırpmadan, bu canımdan geçerim
Yeterki kavuşsun tek, nefesim nefesine

Bilirim imkansızın, ne demek olduğunu
Hazanda renk değişen, üzgün yaprak gibiyim
Bilirim sevdaların, zamansız solduğunu
Yalnızlar limanının, belki tek sahibiyim

Acıları taç ettim, sessiz garip kimsesiz
Duyulmadı feryadım, her ümidim tek sende
Çıkıp da gelir misin yanıma, sessiz sessiz
Ömrüme nefesimdin, bilsen de bilmesen de

Âsûde bitmez çilem,gözyaşım damla damla
Mehtabın gölgesinde,kollarında güleyim
Gördüğüm hayal ile konuşurum odamda
Nur cemale bakarak eşiğinde öleyim