Kerem'den Aslı'ya Sesleniş

Bana alevden aşkı,sarı sevdayı verdin
Ateşten yıldızlar dizdin gönül sarayıma.
Gurbet akşamlarının firuze kanatlarını
Aşk yürekli gönül kelebeğimi
Bulut yeleli aşk atımı
Sen verdin bana
Ey urum elinin lale boylu Aslı !

Sevdanın gizi zülüf uçlarında,
Sevdanın halleri ozan yüreğimde
Güzelliğin aynası gözlerin,
Gözlerinin alevinde yanan pervaneyim.
Şahadetle vardım gönlünün narına.
Ey urum elinin lale boylu Aslı’sı!

Ben sevda köşkünün aşık ozanı;
Hazan da pişen bir elmayı,
Nergiz dalında kopan bir çiçeği,
Senin aşk iklimine düşen her nesneyi;
Alevlenen yüreğimin gölgesinde
Yeşil muştularla öpeceğim.

Gurbetin alevinde yanar can toprağım.
Pervaneler gibi koştum gönlünün sıcağına.
Yüzümü semaya döndüğüm yerde
Ruhumu serdim dizlerinin dibine.
Otuz iki dişim ruhuma katıldı.
Kevser Irmağı gibi oluk oluk aktı kanım.
Güzeller şahı Aslı görünmez gözüme.

Bir yarım elma çoğalttı sevdamızı;
Ayrı düştüm atamdan Acem ilinden…
Yolum düştü adsız kentler üstüne…
Nice gönüllerin pasını buzunu çözdü ozan sazım.
Bir Aslı’mın göğsünün düğmelerini çözemedi…
Bir “Ah”ım külümün mabedi oldu.