Kerem, Celal Ve Ben Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Kerem doğdu ilk önce.
Celal ondan sonra doğdu.
Ben doğdum aynı yılda.
Açtı kocaman avuçlarını
Kara bahtlı babalarımız
Üstümüze yıldızlar saçtı Ve karagözlü analarımız
Omuzlarımıza nazarlık astı.
2/:
Kerem büyüdü ilk önce.
Celal ondan sonra büyüdü.
Ben büyüdüm aynı yıllarda.
Açtı kocaman avuçlarını
Kara bahtlı babalarımız
Önümüze olanaklar saçtı.
Ve kara saçlı analarımız
Yemediler kendileri
Yalnızca bize yedirdiler.
Kendileri giymediler
Hep bize giydirdiler.
Somunun en sıcağını
Yemeğin en lezzetlisini
Ve giysilerin en kırmızısını
Ve sarı sarı çiçeklisini.
3/:
Kerem okudu ilk önce.
Celal ondan sonra okudu.
Ben okudum aynı yıllarda.
Açtı kocaman kitaplarını
Siyah takım elbiseli hocamız
Önümüze ışık ışık bilgi saçtı.
Kara bahtlı ve ak saçlı analarımız
Her sabah el sallayıp ardımız sıra
Okula uğurladılar.
Merak içinde beklediler dönüşümüzü.
Soldurmamak için dudaklarımızdan
O masum gülüşümüzü
Attılar ateşlere kendilerini.
4/:
Kerem asker oldu ilk önce.
Celal ondan sonra asker oldu.
Ben asker oldum aynı yılda.
Açtı kocaman avuçlarını
Haki üniformalı komutanlarımız
Önümüze mermiler saçtılar.
Kara bahtlı ve ak saçlı analarımız
Beklerken ucu yanık mektuplarımızı
Gözleri ıslak
Biz dağlar başında: Tak! Tak!
Vurulduk tam göğsümüzden.
Hüzünlü kuşlar uçtular üstümüzden
Şehrimize ulaştılar.
5/:
Ve dediler:
'Kerem şehit oldu ilk önce.
Celal ondan sonra şehit oldu.
O da şehit oldu aynı günde...'