zaman gecenin en kör saati,
kemiriyor düşünceler beynimi.
duruyor bir köşede,
huzurlu huzurlu,
çocukluğumun ceketi.
bilemiyor insan çocukken,
korkutuyor beni,
kaybetmek değil,
kazanmaya yaklaşmak.
kaybedeceğini bildiğin
bir savaşın ortasında
kılıcına umut bağlamak.
durup nefes almalıydım,
farkında olmalıydım,
mükemmel olmak için uğraşırken,
nefesimi tükettiğimi.
olmaya çalıştığım kişinin,
ben hariç herkesi,
ölümü arzuluyorum,
kemiğime kadar çürümek.
kimsesiz, çaresiz,
mutlak sona yürümek.
yaşamı bu noktaya getiren,
ne denli bir duygudur bu?
öyle bir sebep sun ki bana,
kendimi bağışlayayım.
öyle bir cümle kur ki şimdi,
yeniden başlayayım.
silinsin yüzümün,
o çirkin görüntüsü.
seni sevilmemek yoramaz,
sevilmeye yaklaşmak kadar.
belirsizliğin derin hüzünü,
tüm vücudunu sımsıkı sarar.
kapanmayan derin bir yara,
merhemi olmayan bir yanık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!