Kerbela Tozu Şiiri - Kemter Abdal

Bir tanecik yıldız tozu, savrulur Kerbelâ'dan gelirim;
Dâra düşmüş bir çerağım, Hakk divanına yürürüm.
Her zerrede bir sır gizli, her bir anım Hû yazılı;
Emaneti taşıyanım, aşk ile boyun eğerim.

Bir nefesim vardır bende, sığmaz oldu bu tenime;
Bülbül oldum varmaz güle, dikeninden utanırım.
Şah-ı Merdan aşkı ile kor alev gibi yanarım;
Bir ateş ki sönmez yana, küllerimi savururum.

Eğilir dağlar secdeye, söyler Kızılırmağın dilince;
Gözyaşlarım akar nice, ummana hasret kalırım.
Yol eri yolundan dönmez, Hakk aşkı candan silinmez;
Derman olup dost elinden, aşk ile dolu içerim.

Yüz sürerim eşiğine, Şah-ı Velayet aşk ile;
Gönül bir gülşen-i hüsna, goncasını koklarım.
Çekilmez çile bu sırda, erilmezse bir murada;
Aşk meyinden bir yudumla âlemde cansız yaşarım.

Kemter Abdal’ım bu sözler, gönülden gelir söylerim;
Bu cihan bir düşse eğer, uyanır öyle gezerim.
Yazgım elimde benim, Ali'den gelir nefesim;
Ondan gayrı dost bilemem, can Ali ile can gezerim.