Kerbela Sessizliği-2 Şiiri - Sevil Kutlu 3

°°°°°
Çatlamış susuzluğum
Utancımdan dönüp de bakamıyorum bile yüzüne
Bu beden bu yükü daha ne kadar taşıyabilir
Bilemiyorum.
Daha ne kadar yitirebilirim kendimi.
Bir ürperti sarıyor ruhumu, aglatası
Meçhul kapılarda ne çok dolanmışız, şaşılası

°°°°°
İçten içe kaynayan bir okyanus var şimdi Damarlarımda.
Buz denizleri seninle çözülür
Senin aşkınla baharlarda dallara su yürür
Bir inşirah umudu yakıyor şimdi
Katre katre bağrımı
Ve kalbimin en güzel köşesinde yanıyor
Her bir lafzın.
Her gece "Öl"demenle ölür
Ve her sabah yeniden "Diril"demenle dirilirim

°°°°°
Sana geldim Sevgili..
Gönlüme ölümsüz ferman düstü
Ümmetin ruhuyla geldim
Dualarla, yakarışlarla...
Göğsümde düğümlenmiş aşk sözleriyle geldim
Gelen ben miyim ki
Sen çağırdın da geldim.

°°°°°
Yusufunu kuyuda bırakmadın
İbrahimini ateşte bırakmadın,
Eyyübünü hastalıkta bırakmadın
Ya beni hiç bırakır mısın burada, yarı yolda

°°°°°
Gözlerimde yaş, yüreğimde bir telaş,
Yarab..!
Yarabb..!
Yarabbb..!
Kabul eder misin
AFFINA GELDİM...!