Kerbela Hüznüm Şiiri - Şadan Yenişafak

Bir ateş düşer gölgene Kor olur bütün sineler
Kırmızı güle döner toprak Ey yiğit kalk düştüğün yerden

Ey arz bak sen semaya Bu düşen yağmurları gör
Hüseyine kerbelada Dökülen göz yaşını gör

Niye sabahı olmuyor gecenin
Niye güneşi doğmuyor ufkumun
Niye sende kurumuyorsun Fırat
Suyunu çok gördüğün Hz Hüseyinim gibi

Yine uçuyormu kerbelada ebabiller
Yine Sumu taşıyorlar gagalarıyla
Bakamıyorlarmı Hüseyinin gözlerinin daldığı ufuklara

Acısının Hançer gibi yüreklere battığı yerde

Dilimi tutuldu hıçkırığın
Yutkunamıyormu kerbelada topraklar
Yağmamı diyor yağmurlara Hüseyinimin susuzluğunda
Kuruyan dudaklarınımı yad ediyor yürekler Hüseyinimin

Anneler emzirmiyormu bebeklerini
Tıkıyorlarmı kulaklarını Fıratın Hüseyiiniimmmm çığlığında

Yine kanamı dönüyor Cebrailin getirdiği toprak
Ve doyamıyormu Peygamber s.a.v efendimiz
Reyhanım dediği Hüseyinini koklamaya

Ya Hüseyin Sen ümmetin diyeti gibiydin
Şehadete kanat açtığın toprakta

Bize ise senin gönül elinle uzanan gül neslin
Kurtuluşumuza kucak açtı senin hatırına fıratta

Ve yine fıratın kıyısındayız
Buram buram Resulullah s.a.v efendimizin reyhanlarının koktuğu
Ehlibeytinin şevkatinin kurtuluşumuza haykıran kollarında

Herbirinin merhamet dolu nazarlarıyla yunduğumuz
Ebedi saadeti ve senden uzanan muştuyu bulduğumuz

Gül neslinin Yarabbi ben pismanım Keşke yapmasaydım
İnşaallah bir daha ben yapmayacağım Rahmetinin avuçlarında

Ve bir ceddi hüseyni ile seviyoruz hüseyinleri

Ey Allahım ne büyük bir ikramdır sevdirdin bize sevdiklerini
Silsileyi Nakşibend Seyyid Abdulbaki (ks) Ceddi elhüseyni ile
Kurtuluşa tutundurdun Uzanmaya yüzü olmayan ellerimizi