Kerbela şimdi gözlerin
Gözlerimin içinde
Uzak ve yalnız
Susuz ve kansız
Hayatla ölüm arasında kefensiz
Kerbela şimdi gözlerin
Seni anlamak için
Sen olmalı insan
Ama kimse sen olamıyor farkında mısın
Herkesin inandığı bir şey var şu hayatta
Belki de çok mutlusundur ağlarken
Bense acı çektiğine inanmak istiyorum
Tüm acılarımı zincire vurmak
İnsanlıktan umudumu yitirip
Tanrı'ya varmak istiyorum
Kerbela şimdi gözlerin
Gözlerimin içinde
Uzak ve Tanrı kadar yalnız...
28.07.2023
İsa Yılmaz
Kayıt Tarihi : 14.12.2023 23:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!