Kerbela'dan Bu Yana Yaşıyorum

belki de son sevdam için doğuyorken güneş
izmaritler yağıyor bana gökten

parmak uçlarım lekeli ve başım değecek artık arşa
saçlarım seyrekleşiyor yavaştan
alkol kanıma karışamıyor
ve bölünmüyor artık uykularım, ezan sesi tüylerimi ürpertmiyor
sabahı bekliyorum seninle
gözlerine bakamadığım her günü lanetliyorum
sevdikçe ben seni
dünyayı bir başka seviyorum
kavgamızı ya da insanlığı
bambaşka bir umutla düşlüyorum

artık elini ne zaman tutsam
dudaklarım anadolu'ya döner
omuzlarına düşen sırça gibi saçların
tüm kırgınlıklarını anlatır bana
dokunsam ağlayacaksın gibi ya
dokunmasam ben öleceğim
tanrıları kaybettiğimden beri hayatımda
inanılacak tek şey sensin

yazmak da zor oluyor izmir sıcağında
*ege denizinde bir balıkçı teknesi battı*
İstanbul'u görmüyorum diye açmıyorum perdemi
*odamda sesin eksik*
şarkılar işitiyorum ara sıra
ağlaşıyoruz seninle ya
işte sevmek
özlemden gelir