Kerbelâ Ağlattı Şiiri - Abdülkadir Şahin

KERBELÂ AĞLATTI

Yezîd zâlim idi, halife oldu
Köyler, kasabalar, iller ağladı
Ortalık kin, nefret, zulm ile doldu
Yalnızca biz değil, eller ağladı
***
Yezîd Hüseyin’e “biat et” dedi
Hüseyin zâlime biat etmedi
Yezid “yakalayın” emrini verdi
Bülbüller ötmedi, güller ağladı
***
Münafıklar kara yazı yazdılar
Mü’minlerin arasını bozdular
Asiler kızdılar, fena azdılar
Dağlar dile geldi, çöller ağladı
***
Mü’minler içine bir düştü bir ateş
Ateş ki; adeta cehenneme eş
Ay çoktan aşmış, batmıştı güneş
Havalar karardı, yeller ağladı
***
Hüseyin Yesrib’den Mekke’ye geldi
Haccını hakkıyla eda eyledi
“Can yanmasın, kanlar akmasın” dedi
Yolcular ağladı, yollar ağladı
***
Kûfeliler O’nu davet eyledi
Hüseyin ehliyle kûfeye geldi
Çalıştı onları sulh edemedi
Muharrem yas oldu, yıllar ağladı
***
Ordular Yezîd’ten emir aldılar
Çok geçmeden Kerbelâ ya vardılar
Mazlûma, masûma kılıç çaldılar
Ağaçlar ah çekti, dallar ağladı
***
Yezîd mü’minlerin canını yaktı
Mü’minleri orda susuz bıraktı
Kılıçlar çekildi, çok kanlar aktı
Gönüller inledi, diller ağladı
***
Mü'minler bir yudum su istediler
Asîler bir damla su vermediler
Hüseyin ehlini şehîd ettiler
Irmaklar kurudu, göller ağladı
***
Kerbelâ olayı işte böyleydi
Bu ağıtı Abdülkadir söyledi
Mızraplar ciğerin teline değdi
Aşıklar ah etti, teller ağladı.

A. KADİR ŞAHİN