Kerbela Şiiri - Fettah Bayir 2

Hayallerimi kopardın benden ey Kerbela
Leylayıda gözü yaşlı bıraktın pekala
Ne zaman diner yüreklerde ki bu hasret
Acılar diner dinmesine bir gün elbet

Vuslata olan özlemimiz diner mi sanırsın
Gönüller yangın yeri olmuşken hiç sönermi
Sus ! konuşma mazlumların ahı kaplamışken
Zalimler bir bir cirit atarken caddelerinden

Şehitler düşer gök yüzünden yıldızlar gibi
Ne kutsalsın ki can verdiğim topraklar gibi
Buram buram kokar kan kokan toprak gibi
Çöllerde yükselen canlar var Hüseyin gibi

Taiften bir sefer gelir medine sokaklarına
Ali ile Fatıma koşuşuyor karşılamaya
Ne güzel bekleyiş güller dökülür yollarına
Bir kaç adım kalmışken Mekkeye varmaya

Susma devri sona erdi ceme durma vakti
Aşüre kazanları kurulsun her yer Kerbela
Artık tüm vucutlara zincirler vurula
Gün zalimler adina lanetleme vakti Yeziti

Buna yürek mi dayanır,buna can mı dayanır
Alinin seyfullahı kınından çıkıp semaya uzanır
Bir yanda Bilalin gülen gözleri yolları beklerken
Bir yanda matem bir hava ki Ebabiller kanatlanır

Yürekler kanatlanmış Ali’yi Zeyd’i bekler
Sümeyye olup Bilalin alnından öpmek ister
O da ne Ömer mi o heybetli heybetli gelen
Cihad için Güllerin efendisi daha neyi bekler