Kerbela Şiiri - Ozan İşleten

Mertlik hırkasını sırtına giydi
Yezit ‘in zulmüne boyun eğmedi
Kerbela çölünde şehid edildi
Es selam adınla karşıla Tanrı’m

Aylardan Muharrem evlatlar yasta
Ağlamak sızlamak yetmiyor işte
Yetmiş üç şehidi kendi katında
El vedud adınla ağırla Tanrı’m

Her yer kerbeladır her ay muharrem
Zalimin zulmüne ne desem bilmem
O günün Yezid’i bu gün de muhkem
El kahhar adınla yok eyle Tanrı’m

Yok eyle dedisysek sopan olalım
Zülfikar kuşanmış çerin olalım
Zalimin karşısında Alin olalım
Oğuz yalvaç soyuna çok görme Tanrı’m

Ruhsati torunu ne dese boştur
Yüreği bunludur , gözü yaşlıdır
Türk dediğin balanın duası budur
Kabul eyle sevindir ey görklü Tanrı’m