Kerbela Şiiri - Muhammed Şehid Kiraz

Ben hareminin güvercini değil miyim?
Senin haremin hacetler kapısı değil mi?
Nazarın, günahkâra tövbe değil mi?
Güzel ismin, mazluma ümit değil mi?

Nebi'den sonra kesilmiş Seyyid'in başı,
Taş yüreğime şifa değil mi gözyaşı?

Sine dağlamak bu günde müstehaptır
Kutlama aşuresi dolan en bedbah kaptır

Serinlik değil mi kanın susuz gönüllere?
Açık değil mi kapın, günahkâr Hür'lere?

İslam'a mihirdir Ağa'nın dökülen kanı
Temizler kirlerinden, dövünerek yananı

Adem'den kıyamete, tarihin yansıması
Hak yolun kaynağıdır, kanlı Neyneva yası

Ta beşikte anlattı, annem Aşura'yı
Kundağında parlayan, o oklanan Ay'ı

Kundağında serçeye, attı Hermele oku
Yayıldı âleme, çırpına Asger'den koku

Çöllerdeki Mecnun'un Aşk hikayesi
Ekber'ini yitiren, Leyla'nın nalesi

Parçalanan başından, atına kanı aktı
Pare pare bedeni, Leyla'sını yaktı

Kim gördü tarihte susuzken su taşıyanı
Bu yolda kollarını Aşkına mehir sayanı

Çağlara gösterdi vefayı ve gayreti
Zehra balası Alemdar'ın izzeti

Cennet kokusunu arzulayan her kula
İmtihan âleminde nişanedir Kerbela