Kerbela Şiiri - Yüksel Ağalar

Yezit’in ordusu denen zalimler
Bir hiç uğruna, Hüseynimi
Şehit ettiler.
Ağlama Hüseynim ağlama
Ağlamasın beytinde
Deden Muhammed Mustafa(a.s) .

Yerler gökler seninle ağladı
Hüseynim yürekleri dağladı.
Hüseyin oldu bütün Alem
Hüseyin’e gönül verip, el bağladı.

Hüseynime bir yudum suyu çok gördüler.
Kucağında biricik yavrusunu şehit ettiler.
Sahip çıkamadı,Peygamber soyuna Kufe li'ler.
Müjde verdi Hüseyin’e şehadeti melekler;
'Seni cennette yüce Peygamber bekler'.

Ah Hüseynim, Vah Hüseynim
Sensiz dünyayı neyleyeyim.
Can Hüseynim, canan Hüseynim
Peygamber yolunda’ dır, Ehli Beytin.
Baş tacısın sen, kıyamete kadar bu ümmetin.

Ah Kerbela, Vah Kerbela!
Açtın yüreğimizde derin yara.
Ağlama, Hüseynim, ağlama
Annem olur, Annen Hz. Fatıma.
Baban: Allah’ın kılıcı yiğit Hz. Ali
Selam olsun Hasan’a; O hepimizin kardeşi.

Bitmeyecek nefreti ümmetin
Sönmeyecek yezit’e ateşi cehennemin.
Kerbela cennet oldu Hüseynim sana
Ya’ Rabbi yaşatma ne olur
Bu ümmete bir daha Kerbela.