Kerbela Şiiri - Binali Özdemir

Bir feryat yükseldi çöl Kerbela’da,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!
Şah Hüseyin’im ser verdi Kerbela’da,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!

Mel-unlar kudurmuş, kan ister canı,
Unutmuş Allah’ı yoktur imanı,
Kudurmuş canavar, yok etti canı,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!

Yezid işini etmek için kaim
Yetmiş bin kişiden dem vurdu hain,
Çoluk çocuğu susuz koydu lâin,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!

Çemberleyip etrafını sardılar,
Suyoluna tuzakları kurdular,
Ok yağdırıp bebeleri vurdular,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!

Azgın çölde kum kapattı gözleri,
Çatladı dudaklar, soldu yüzleri,
Çaresizdi, geçmiyordu sözleri,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!

Binlerce katil ok, kılıç çaldı
Erkekler kesildi kadınlar kaldı.
Kerbela çölleri kana boyandı.
Medet ya Muhammed, yetiş ya Ali!

Şimir kesti Hüseyin’in başını
Atlara çiğnettiler gül naşını,
Mızrağa taktılar aziz başını,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!

Yezid’in emrine böyle uydular,
Başsız cesetleri çölde koydular,
Kadını kızını üryan soydular,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!

Yezid’in çaktığı sarsılmaz kazık,
Yazık bu dünyanın haline yazık,
Yıkanmış beyinler düşünce bozuk,
Medet Ya Muhammed, yetiş Ya Ali!

Kundikli, daha din işin bitmedi,
Ehlibeyt’in çektikleri yetmedi,
Kerbela Savaşı henüz bitmedi,
Medet Ya Muhammed yetiş Ya Ali!