Kerameti Kendince Menkul BİR YAŞAM ÖYKÜSÜ

Bir bilinmezdendi gelişi, gidişi gibi
Varsıllığına varsıl, yoksulluğuna yoksuldu görece
Özel yalnızlığını yanında getirmişti

İlginç olan, ilginç olmadığını sanmasıydı
Tutar, yaz’dan bir gün çalardı düşlerinde
Kış ortasında satmaya çalışırdı sonra kendine

Sabahın beşinde sırasını değiştirirdi mevsimlerin
Oysa, kendi mevsimsizliğine şaşardı en çok
Bir cebinde hüzün, bir cebinde sevinç taşırdı

Karanfil bakışlı sevdalar çizerdi gökyüzüne
Kuş dilinde şarkılar mırıldanırdı içinden, nedensiz
Gözyaşlarını biriktirirdi gülüşlerinin tekdüzeliğinde

Ya üç bin yaşında, ya üç anlıktı ömür sürgünü
Oluşmak, yaşanmak, kendi mitozunda değişmek
Ağlaşmak, gülüşmek, trapezde sevişmek gibi

Galaktik düş yolculuklarıydı en sevdiği oyun
Rengarenk rüzgarlarla boyardı içbükey maskını
Güneşin saçlarını okşar, ay ışığında yıkardı ellerini

Bir bilinmezden gelmişti, bir bilinmezde şimdi
Sevmesine sevmiş, sevilmesine sevilmişti görece
Giderken özel yalnızlığını yanında götürmüştü

8 Ocak 1997