****Keramet Şiiri - Yıldırım Yorulmaz

Korkardım ıssız caddelerden
Korkardım karanlığın gizeminden
Dilsiz kaldırımlar ağlatırdı içimi
Kimbilir kaç yıkılmışlığa şahitti
Ana evlada yanardı
Evlat sevdiğine ağlardı

Karanlıktan karanlığıma gelen
Ey gözleri nemli
Ey derdimden daha da dertli
Ey güzelliği gizemle yoğrulmuş peri
Bir keramet
Bir nurani sihir
Belki hayatın tam köşesi
İşte sevdanın bilmecesi

Ay bu kadar parlak olmadı
Yıldızlar çocukca şımardı
Sen ışık saçan ay
Sen şımarık yıldız
Sen ummanımda inci tanesi
Sen gözlerimde nazlı kelebek
Sen batık burcumun yükseleni
Göz yaşına kıyamadığım sevgili

Kim layığını sever
Kim gönül sarayına girer
Sevmeyi bilen, adam gibi sever
Ebediyete omuz omuza gider