Kainatın Rüzgarı
Nihal’im, rüzgarın içinde yürürken seni görüyorum,
Kainatın nefesiyle savrulan yapraklar gibi,
Her dokunuşun, ateşin sıcaklığıyla üşüyen ruhumu ısıtıyor.
Sen geçerken, su gibi akıyor zaman;
Ve ben, her damlada senin adını duyuyorum sessizlikle.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta