KERÂMET KENDİNDE VEHMEDEN BiTER!

KERÂMET KENDİNDE VEHMEDEN BİTER!

Hakk’ın vergisidir, bize bu kelâm,
Sanmayın tükenir, sanmayın biter!
Düşmâna gülledir, dostlara selâm;
Hâzinesi çoktur, ledûndan katar!

Bana bu lisânı, bahşeden O’dur,
Lütfeder sözlerden, doğurur Bedir,
İşin hakikâti, yalnızca budur;
Ondan böyle misk-ü anberce tüter!

Yoksa ne ilmim var, ne tâlim ettim,
O’na sığınûben, sıdk ile gittim,
Ne gelirse O’ndan, başımda tuttum;
Almak isteyene, bedelsiz satar!

Kelâm-ı lâtif’in, hamîsi Hakk’tır,
Ona ihsânları, haddinden çoktur,
O’ndan feyizlenen, fazıldır, yekdir;
Andelib olûben, mecliste öter!

Dili tatlı olur, şekerden şeker,
Muhabbete salar, gönüller yakar,
O’ndan ne gelirse, sağuben döker;
Sanmayın nefsiyle, hevâyla atar!

Ozan İlo yazdı, kısacık aslı,
Bu yolda yürünür, edeble uslu,
Uzun hikâyedir, Âşıklık faslı;
Kerâmet kendinde, vehmeden biter!
23.10.2008/16.41