Keramet Şiiri - Cihat Şahin

“Keramet” diyene, şaşar hep aklım
Âlemde saymakla, bitmez keramet
Sokmasın şoka, seni bu naklim
Hayatta her ikram, rabden keramet

Yokluktan varlığa, çıkmak ne demek?
Çıkarken insanlar, verdimi emek?
Dünyaya insanı, halife komak
Olmuştur beşere, büyük keramet

Buluttan su gelir, zeminden nebat
Bunlarla berdevam, oluyor hayat
İkramda inamda, kim eden sebat?
Her yerde aşikâr, gör bak keramet

Uğruna hayatlar, edilir feda
Hizmetler edilir, kusursuz eda
Bunlara layıkmı, şu miskin geda?
Her şey rahmandan, ins’e keramet

Zerreyken küreye, edersin hüküm
Sanki sultansın, her şeye hâkim
Bir kere” ahh” desen, yetişir hekim
olurmu bu işten, büyük keramet?

Diz çöker önünde, bütün hayvanat
Emrine ram olur, yeniler biat
Sanki ins için, devamda hayat
Yapılır bizlere, binler keramet

Koşarsın yerde, uçarsın gökte
Ulaşım son sürat, olmuyor sekte
Münkirsin hala, takıldın şekte
Acı kendine, biraz kerem et

Keramet gibi, cepte telefon
Şipşak emrinde, her türlü vizyon
İkram ne üç beş, nede dokuz on
Saymakla bitermi, sence keramet?

Klima aldın, sobayı attın
Dumansız kurumsuz, ısıyı tattın
Kışında yazında, önünde yattın
Bundan lüküsmü, sence keramet?

Ekmek beğenmez, pastalar yersin
Suyu terk eder, kola içersin
Durmadan israfa, kapı açarsın
Yeter isteme, artık keramet

Yeryüzü sergi, arz olur nimet
Süslenmiş şu zemin, çiçekler ziynet
Her türlü ikramlar, fakr’a, inayet
Demek ki ihsanlar, haktan keramet

Her teknik emrine, olmuş amade
Bir sene geçmeden, dersin; “demode”
Hamdını takdim et, rabbin samede
Çok şükür ister, bunca keramet

Manevi olanı, yapamam tadat
İmanla kur’anla, yapılmış imdat
islamı takvayı, ihlâsı yâd et
İmanla göçmektir en son keramet