yükseldikce ses
alçalıyor gökyüzü
gölgemiz peşimizde
bizim olan anlamaya çalışıyor bizi
dipsiz kuyu mu arıyorsun diyorum sana
yoksa tenha mektuplar mı
bülbülün kimyasını mı
yükseldikce yükseliyorsun
zorlaştırmak için hayatı
elinden geleni yapıyorsun
kışın ortasında bir yalan
yakıyor kalbi yıkıyor
yanılsama olmasın bu tutku
dar bir sokağa giriyorum
kendi kendine yabancı
tahta kokuları sunan
kepenkli aşklar çarşısı
ruhsuz çatılarında
bir kuş bile yok
Kayıt Tarihi : 18.10.2008 22:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alaaddin Emre](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/18/kepenkli-asklar-carsisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!