Kepçük Oğlan Şiiri - Tufan Kopuzoğlu

Bol keseden atarsın,
Çok havalar yaparsın,
Yukarıya çıkarsın,
Neden orda susarsın?

İşkembeden atmaktan,
Bize caka satmaktan,
İki de bir küsmekten,
Bıkmadın mı kasmaktan?

Yanımızda attın hep,
Çıkardık biz sana kep,
(*) Kepçük Oğlan sustun hep,
Neden sustun ki acep?

Bağırırsın, kızarsın,
Sen hep bizi, üzersin,
Sen bizi, tanımazsın,
Neden çekip, gidersin?

Dur hele bir oturak,
Adam gibi konuşak,
İki lafı kırdırak,
Düşmanları kovdurak.

Sus şimdi bir, sen dinle,
Ne derdin var, bizimle?
Yazıyorum, izninle,
Yanlışsın sen, fikrinle.

Böyle olmaz, bu işler,
Kötü olur, gidişler,
Laflar ok olur şişler,
Öpsün seni pampişler.

Daha ne diyem sana
Halimden anlasana,
Not bıraktım masana,
Selam söyle Hasan a.

Hep işin yalan dolan,
Masaldır geri kalan,
Gaz aldın yola devam,
Kızma sen Kepçük Oğlan.

(*) Kepçük= alt çene kemiginin bir miktar çıkık olması ile husule gelen insan modeli.

24-01-2012 Bursa