Kepçeci Şiiri - Cuma Ali Çetin

Dün akşam söz verdi sabah olunca...
Dürüst muamele bitti kepçeci.
Hayat akar iken kendi yolunca...
Çıkarın aşılmaz çitti kepçeci.

Maya arızalı günbegün cıvır !
Esnaflık sıfırda kıvır ha kıvır !
İnsafla vicdansa ıvırla zıvır...
Şaapıp pisliğini ditti kepçeci.

Pırıl pırıl gençti cismen paklanmış...
Ne yazık: velevki ruhen haklanmış.
İçine cin, şeytan,iblis saklamış...
Bakayım boyun kaç fit'ti kepçeci.

İnsan bozuntusu ağrın, sızında..
Bilmem kimler yandı korun cızında.
On kilometreyi merkep hızında...
Yetmiş dakika da gitti kepçeci.

Önce hoş kelamla seni tavlıyor !
Kendince enayi bulup avlıyor !
Müşteri kanmazsa serte havlıyor...
İnsan suretinde itti kepçeci.

Çok kullar kandırmış gözünü bayıp,
Bilmiyor utanma, arlanma, ayıp,
Cumali Mü'minlik nerede: kayıp...
İnsanlık seninle yitti kepçeci