Kentte saklı* Şiiri - Betül Yazıcı

birlikte öğrendik şehrin kara deliklerini
konuşulması ve susulması gereken yerleri vardı

dumanlar içinde kümbetler, çatı katları
konuştuk, kimse duymadı

dikenlerini çıkarmış kirpiler gibi yaşıyorlardı
kedi olsak sırtımızı kamburlaştırırdık
gerekli olduğundan değil, öylesine

birbirimize baktık ve gülümsedik

kurtarılmış bir yer aradık
tek başınalıklar
her şeyi bilenler
ve hep haklı olanlar olmasın içinde

komik birkaç laf sadece
saf yenilgi başım üstüne

tek kişilik kuralsız bir oyunken hayat
yoktan var edebiliyordu inanmak
nasıl bir oyunsa bu;
gözlerimiz sadece birer pencere
hurufat bakıyor ardından
A’yı atmayı değil gökyüzünden
yerli yerine koymayı saklıyor ellerinin karasında

sabahın sisi içindeydik
hurafe değil sadece bizdik
kurşunsuz bir gece borçlandık hayata
bulun bizi başkasına söylemeyin
sadece pencereden giren gün ışığına

*Eliz dergisinde yayınlanmıştır.