Kentte akşam üstü mahşeri bir kalabalık vardı.
İnsanlar başını kaldırsa-
Göğün asık suratını görürlerdi.
Ama hepsinin başı yerdeydi..
Buradan gitmesi için ayaklarıma yalvardım.
Kalbimde inançlarım yanıyordu.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta