Kentsel Ağrılar-2 Şiiri - Bülent Öntaş

Kentsel Ağrılar - II

belki kuşlar da vazgeçecek kanat çırpmaktan
mavi gökyüzü kararacak
bir gürültü kopacak ardından belli ki
arıların çiçeklere konmadığı bir dünya düşünemiyorsunuz da
kuşlar uçmayı unuttuğunda nasıl dönecek bu devri devran

bal bal demekle ağız tatlanmıyor ki efendiler

bölüp parçalamışsınız atlas libas kumaşları
sizden başka üşüyen yok mu zannediyorsunuz
yerli yersiz ayırmışsınız taşı toprağı, sevdalar yurtsuz

göçmenin suç olduğunu nereden çıkardınız efendiler

ağız birliğince küfür kaplamış otağınızı
siz konacaksınız,
konduğunuz yerdekiler göçecek kendiliğinden, öyle mi
arılar konduğunda çiçeğe, balını yiyorsunuz ama
sizin konduğunuz yer ötekine kuraklık...

belki suçlar da affedilecek fermansız
dikensiz güller solacak yerin yüzünden
ve öyle güzel şakıyacak bülbül-i şeyda

sevmenin göç göç olmadığı bir yer biliyorsanız,
söyleyin de toplanıp gidelim siz konmadan...

ya sokaktaki yaralar efendiler,
onu da siz deştiniz utanmadan, acıya da herkesten önce yerleştiniz ki,
onulmaz bir daha...

Bülent Öntaş
11.11.2024 - İstanbul Terapisi