Kentlerin limanları Şiiri - Murat Gevrek

“Gölümü sığındıra bileceğim limanlar artık yok bu şehirde
Her liman kayıp kendi düşüncelerinin içinde”

Artık geride bıraktığın magazin dergileri ve anlam dolu sıfatlar
Sonsuzluğun ortasında yanan aşk-i meşalenin
Yalnız ve kayıp çocukları oluyor içimde
Bir o kadar zarafetine vurulduğum duygular
Azap içinde gelince dile
Yalın cümleler kurun artık bana
Süslü bitilmemeleri anlamayacak doluyum
Dokunsanız ağlayacağım
Gönlümü sığındıra bileceğim bir liman aramıyorum
Deniz çocuğuyum denizlerde yaşayamıyorum
Gene içimi kaplarken;
Bitmek bilmeyen yolculuk duygusu
İnatla kalmaktan yana demokratik direnişler yaşıyorum
İki şehirli eylemlerim üç oluyor
Hiç bilmediğin şehirlere imreniyorum
Aşkı ben on iki dilde yazabiliyorum
Ama bir dilde dahi anlatamıyorum
Yaşarken aşkı yaşatamıyorum
Her aşta acıyı yaşayan dönüp bakmalı
Gönlünü sığındıracak bir liman bir şehir bir kent aramalı
Anlamalı aşkı
Aşkı yaşamalı
Mülteci bir yürekle insan hangi uzak kentte yaşayabilir ki
Toprağına sevdalandığım İzmir’im
Hangi
Kentte de ise orada mı yaşamalı
Biliyorum ki simdi susmalı
Yine gönlü sığındıracak bir liman aramalı…