sildim hatıralarımdan tüm kentleri
köyleri oğludur diye oturttum bir bir toprağa
alın çizgilerim ulu çınarların yaş halkası
kırlarım yaşamın şakağında tan
koyun yerine efkarı yaydım huzur yaylasına
ne şimşeklerle vınlayan kurşunlara aldırdım
ne yoksulluğuma uydurdum bahaneler
toprak döşek taş yastık renkli düşlerim
kıl aldırmadım süründümde burnumdan
Kayıt Tarihi : 6.12.2011 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir zamanlar hep şehirdeydi gözüm.Bilinmez,isanın kendisi karar verir de bazı durumlarda, nedeni sorulduğunda kendi de bilmez. İşte öy birşey. Ben o köyün toprağıyım. ben toprağın oğluyum dizeleri köyleri taşıyor hep duyguda öne. -Köyde mi oturuyorum? 'hayır.' -Öyleyse? 'Bilemiyorum.'
TÜM YORUMLAR (1)