Kentlerden Kaçanların Şiiri

Uzaklarda kalsın kentler bedestenler
Birikmiş hüzünleri savuralım rüzgâra
Dağın duldasından aşıp gidelim
Süzülüp tekinsiz tozlu yollara
Zerdali bahçelerinden geçelim
Uzanalım yemiş yüklü dallara
Soğuk çörtenlerden içelim

Gökleri terk ederken sisli bulutlar
Gün gülümsesin dal uçlarından
Sığınağımız olsun Meşeli Dağı
İhtiyar ağaçlarla konuşalım
Saçlarımızda bir tutam örümcek ağı
Dokunalım ellerimizle güneşe
Biraz da kendimizden kaçalım

Işıklı bulvarlarda yitirdiğimiz düşleri
Issız dere yatağında bulalım
Yüreğimizi açalım engin maviliklere
Gökte kavis çizerken birkaç bozdoğan
Sonsuz uzak hülyalara dalalım
Çıkınımızda somun ekmek yeşil soğan
Ve metruk mağaraların kovuğunda
Birer eski zaman dilencisi olalım

Yamaçlardan yol bulup inelim düze
Gür sesimizle sessizliği bozalım
Dilimizde en içli hüseyni şarkılar
O ıssız derenin kıyısına varalım
Altın başaklara çiçeklere şiir yazalım
Otağ kurup salkım söğüt gölgesine
Kırlangıç kanadında göğü süzelim
Sesimiz karışsın su sesine kuş sesine

Kırlarda bir günlük beylik edelim
Kıyıda beklerken saltanat kayığımız
Biz, başka âlemlere dalıp gidelim
Hep gurup vaktinde gelir ya hüzün
Gün dağın ardına ağmak üzreyken
Bırakalım tacımızı ve tahtımızı
Dönelim ışıklı bulvarlara ve şehrimize
Dönelim bizi bekleyen evimize!

(2017)*