Kentler Geçer Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Kentler geçer
Zamanın sürüngen kanatlarıyla
Kimi ölümü çiğnemiş avurtlarıyla
Kimi yokluk ezberi
Acı suyu damlar ağıtlı dudaklarından
Sırıtan teyelleri umursamaz
Ayıplı vicdanın fileden kumaşıyla
Ruhları ayrıdır bedenlerinden
Ayna iki büklüm kalır aynalığından

Kentler geçer
Saflığın dilinden çözülüp düğümlenmeyen
Yılanın zehrinden yarasına ilaç eden
Kamburunda üst üste günleri taşır da
Gözlerinde ki güneşlerle
Karanlığa diz çöktüren
Görmediği ötelere
Özlemli düğün dernek düzen…

Kentler geçer
Kendini kesen bıçak bulaşığını öpen
İlkel yarasını eksi gururla pansuman eden

Kentler geçer
Küflenmiş tenlerinin sancısıyla
İzbe kuytularında namlusu kendine dönük
Damarlarında kanı azgın taşmalarda
Katrana boyanmış ak saçlarıyla
Yüzünü yıkadığı kirli suyun
Ağarttığı kadar vicdan sorgularıyla

Kentler geçer
Zamanın sürçen kanatlarıyla
Kimi koşar gibi
Kimi ağır aksak
Kafaları önünde neden bilinmez
Ah bir kaldırıp baksalar gökyüzüne
Renkli denizlere rota çizer
Bir renkten öbürüne
Kanatlarını kırar da
Uçar be uçar tinin gözleriyle
Aşı tutmaz sanılan mut
Nasıl tomurcuk verir
Sen işte o zaman bir gör
Gör tomurcuk tomurcuğa
Çiçeğinden dala
Sırt sırta verir ağaçları
Zaman mı?
Tanığı olur yemyeşil ormanın
Yalçınlaşan rüzgârı dize getirişine…