Kentine Dönmüş Hüzün Şiiri - Kerem Fidanay

Kentine dönmüş bir hüzünsün,
Sevinç çığlıklarını arkasına almış
Unutulmuşluklarla yaşayan
Kendiyle savaşan bulanık bir ruh hali

Çığırından çıkmış bir arzuyla
Ardına bile bakmayacak bir gamsızlık var
İçine oturmuş bir hüzün
Adı bile konmayan bir yalnızlığın içinden çıkmaya çalışan

Kendi içinde çarpınan vicdanım
Asi bir ruh haline dönüştüğünde
Kendi çıkmazlarım bana yeter gibi gözükse de
Ben kendime yeni dertler aramakla meşgulüm

Eskiden kalma alışkanlıklardan kolay kolay vazgeçilemiyor
Yine bir hüzün arıyorum içime sığdıracağım
Kentine dönmüş bir hüzün olunca
Yeni bir neşe çağıran o eski mutlu adamı aramak

Ben hüznümle mutluyum almayın onu benden
Hiçbir yokluk beni bu kadar mutlu etmedi
Gelip kalbimi bulmuş bir hüzün
Bu varlığıma hayat veren