Kentin Yalnızlığı Şiiri - Burçak Durak

Tarihler hep boşu gösteriyor bu kentte..
Hep yitmişlliği, yiritilmişliği...
Kadınlar hep üşüyor evsizlikten,
tanrılar onların saçlarını okşayarak avutuyor.

Oysa ben hissetmiyorum..
En çok duymuyorum...
Çünkü babam ağlıyor,
Annem kanıyor...
Ben, yine duymuyorum.
Kentin sesi öyle sessiz ki...

Kıvılcımlar var evlerin bacalarından çıkan,
Yansın istiyorum hepsi..
Yanmıyor...
Bacası tüten evler mutlu evler değilmiydi?
Hep öyle bildim ben çocuğumda..
Bir evin bacası tütüyorsa mutlu ev....

Ahh benim çocuk yanılgılarım...
Ahh benim saçma yanım...
Yarımlığımın sebebi,
Çocukluğum...
Pembeliğim...
Hiçliğim...