Ben senin uzak kentinde seni çok seviyordum
Ertelemiştim düşlerimi saati sana kuruyordum
Cesur sevdada cesaretsizliğimi sorguluyordum
Neyi bekliyordu sevda sevincinde susuyordum
Meydan okuduğun aşkımda, meydanındaydım
Hani o heykelin önünde ben seni bekliyordum
Ben senin uzak kentinin akşam güneşindeydim
Gözlerin geldi aklıma kara, kara zeytinindeydim
Kalbime sığmıyordu senli bu heyecanındaydım
İçime dolan hasretinde, kalp ağrım oluyordun
Ruhuma hazin bir sızıyla, aşkınla doluyordun
Yağmur yağan üstüme ıslaklıkla dökülüyordun
Ben senin uzak kentinde gülen gözüne takıldım
Eski bir düşünce gibiydin her an anımsıyordum
Gülen gözlerin ne güzeldi sen bunu bilmiyordun
Bu gülüşünde erteledim, hasretinle avunuyordum
Değişti sanmıştım sancım yok, yok ilençteydim
Senin bu güz sancısı hasretinde ben yanıyordum
Ara sıra idin, şimdilerde her an artan aşkındayım
İlacı yok devası yok artık bu tanıdık sancındayım
Ya işte uzak kentinin artık bu yakışıklı delisiyim
Ararsan beni heykelin önünde senle gömülüyüm
Senin bu kentinin bir artık sevdalı serserisiyim
Hediye ettiğin ince hastalık gurabası ölüsüyüm
Kayıt Tarihi : 5.5.2010 17:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğine sağlık kutlarım dost kalem
insanlar gibi kentlerede düşer ayrılık.
sadece giderken sarı saçlarından kalan kokusuyla avunursun.hep bi defa işte hep bi yaşanmışlık.
kentlerin dili olsa,zaman orada kalsa.
hani bazan derya insan ,neden herkes aynı yerde doğsa aynı yerde yaşasa.
o koskoca denizler olmasa,o dağlar olmasa.
dedimya aslında iki kentin ayrılığı çok büyüktür.
selam ve sevgiyle Sayın Başkanım.
İstersen git o heykelin dibine bak.. 'Gömülü sevdam' karşılayacak seni..
Kutlarım Usta..
TÜM YORUMLAR (33)