Kentin Öksüzü Şiiri - Atilla Özişitmez

Ilık bir deniz meltemiydin sen,
Bir akşam üstü uzak diyarlardan esen,
Martılar sabahı müjdelediğinde
Saçlarında yosun kokusu
nede güzel dururdu,
balıkçı ağlarının hemen yanında
güneşin en görkemli anında
yakamozlar gözlerine vururdu,
kıyıdaki çocuklar sana bakardı,
deniz sana bakardı,
rüzgar dokunup geçerdi saçlarına
kentin tüm sokakları yosun kokardı.

Yollara düşerdi yorgun adımlarım,
Bir anne çocuğunun ellerini tutardı
Kıskanırdım
üşüyen ellerime Kızardım
parkamın ceplerinde şefkat arardım,
şefkat, hiç duyumsamadığım
hiç tanımadığım
sımsıcak ekmek buğusuna benzer bir şey
denizin tuzuna banıp
iyice doyardım,
ıslanarak yürümeyi ise mutluluktan sayardım,
adımlarımı sayardım yürürken
birbirine dolaşırdı ayaklarım
kaderim gibi,
yaşımı sayardım, hiç yaşamadığım yaşımı
sonra taş bir duvara dayardım başımı
kimseye görünmeden ağlardım.

koca bir yalnızdım ben, kentin öksüzü
senin karanlık dünyandan bakınca da
masmavi görünüyor mu gökyüzü...