Kentin ışıkları Şiiri - Zeynep Karacaa

kentin ışıkları sönerken
yavaş yavaş gözlerinde
solgun bakışların
onu arıyor her yerde

biliyorum
adım gibi biliyorum
yine akşam
ay doğuyor yüreğine
rüzgarlar onun kokusunu getiriyor
fısıldıyor onun sesiyle melekler
hepsi birden
onu hatırlatıyor sana

kentin ışıkları sönerken
yavaş yavaş gözlerinde
susuyor herkes
dudaklar mimleniyor
cevapsız soruların geri geliyor
trafik sıkışıyor beyninde
düşman oluyor düşünceler

sen
ara sokaklarındasın
yalnızlığının
hıçkırıkların sıklaşıyor
biliyorum

akşam oluyor