Tırpanlıyor düşlerimi gecenin sessizliği
Istiflenirken umutsuzca gölgem
Bir firarinin telaşı sarmalar yorgunluğumu
Yaralı bir kentin sessizliğinde
Sıralanır kalbimin fay hattı
bir hissizlik var bu gece
kıştan miras kalmış ve puslu
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta