Kenti Uyutuyorum Bir Kentin Arkasında

acele gitti geceyi geçireceği yer için
güneşten bir tebessüm bıraktı gitti
uçmak istedim ardından... sonra geç kalış
ağlamak bana yakıştı bana bu eski kenti

bu eski kenti ağlamak bana yakıştı
bana yakıştı duvarlarla tanışık olmak
bağırdım çığlıklar attım küstüm
aşk kanatan kaldırımlardan geçtim
kaç mevsimi kaç yüzyıl izsürücülerden
kanayan yerlerimi gizledim

acele gitti sınırda bir sabah aramak için
ıslığımda isyanlarda gölgesini aldı da gitti
defne simgeli korsan ajanslar
bir ölüm haberi geçtiğinde uzak ülkelerden
deliren mektuplardan bir sevda düştü

artık uyum içinde bedenim naftalinle
us mevsimdışı giysilerde bahar arıyor
düşler inip çıkıyor tahta merdivenleri
sağır olana dek kapı sesleri... sonra çıt
kenti uyutuyorum bir aynanın arkasında
masa lambam ve örümcekler fazla mesai