Kent Soylu Güzel Şiiri - Zeki Kuas

Kentimdeki en soylu güzel'e
Bir kolunu çok sevdim o beni hiç sevmiyor nakaratinda bir şarkidan geçiyor bazen duygularım.
Bazen Bir varoşun aydınlanma çağı A ş k ş i i r iyim.
Kalbinde yer yoksa güzelim, Ayakta seyahatleri sevmem içime oturmasın güzelliğin.
Orada oturan kalkmak bilmiyor...
Arnavut kaldırımli bir sokakta,
yüzünle seyir halindeyken gözlerim.
Aynı masada alakasız bir konu üzerine konuşurken her söylediğine evet deme heyecanının yanında.
Daha önce aynı sokakta zabıtadan kaçmış olmak arabesk bir o kadarda gerçektir...
Kent soylu güzelliğinin karşısında
Yanlızca Iyi derecede varoş
Orta halli şair
Kendi kendine geçinip giden platonik bir haylaz olurum.
Adındaki Şér'i hayra yorar
Yazana olmasa bile belki okuyana yararim
Derlenip toparlanamayan şiir...