Kent Şiirleri Şehrengiz İzmit'e Şiir

ŞEHRENGİZ

İzmit bir gonca gül güneşte açmış
Korkudan benzi sararmış

Gün tomurcuklanmış gül yağmalanmış

Susar durur gün be gün
Sultan akşamlarına

Sultan Mecit av köşkünde
Hayaller kurar

Ben düşünürüm

Tren sesleri karışır çığlıklara
İzmit’te ölüm dehşetli bir intihardır

Ben bu kentte adadım
Kendimi geçmişe

Nice zamanlardan kalma
Yitik bir kent

Orhan gazi seslenir
Elinde kılıç

Bre kâfir
Nikomedya

Bu kent benim
Samandra dağlarım

Yeryüzü müminlerin

Ve en çok bu yüzden
Aşk dokunur bu kentte
Düzgün ve upuzun bir tarihi var
Coğrafyasına yazgılı

Saat kulesinde akşam
Tiril tiril bir kadındır

Kim bilir ne düşünmüştür
Akçakoca bu kenti alırken

Ya Karamürsel
Karşı tepelere taht kurarken

Denizle iç içe bir kent
Denizle kardeş

Ah ne kardeşlik
Düşmanlığa dönüştü bu günlerde

Kimleri görmedi ki
Bu güngörmüş ihtiyar

Padişah Sultan Mehmed’i
Yavuz Sultan Selim’i

Şeyh Muhammed Raşid’i
Konuk etti ağırladı

Şereflendi gelişiyle

Ben o gün denizi gördüm
Dalgalar uçuşuyordu

Her şey ona hoş geldin dedi
Hoş geldin safa geldin

Pertevpaşa camisinde
Bekler dururlar sabahları

Mezarları yıkık
Osmanlı bilginleri

Orhan Gazi camisinde
Kılıçla okunur hutbe

Ki kılıçla alınmıştır bu ülke

Asmalı kahvenin
Ortası şelale

O kocaman çınar
Osmanlıdan yadigâr

Baç alır İzmit valisi
Gelen geçenden

Yiyen bir pişman
Yemeyen bir

Diye satar pişmaniyeci

Hürriyette yapılmış
Eren camisi

Biri bayırda
Biri çayırda
İki kardeş cami

Hayırsever’le yarışır
Mehmet Ali Paşa

Onun adı Hayırsever
Berikinin kendisi

Zincirli kuyu
Masallardan kalma

Ölümümün yokuşunda
Bekler müjdeci

Kanlı bağ korkulu bağ
Kanı gitmiş kendi kalmış
yadigâr

Şimdi okullar yapılmış mezarlığında
Bir kadın cesedi çıkmış derler

Kaldırılırken
Sanki daha yeni gömülmüş

Dünkü gibi
Yeni doğum yapmış üstelik

Anibalın yanında
Ruhunu teslim etti Sultan Mehmet

(kim bilir ne konuşmuşlardır)
Karargâh kurmuş ölüme Eski Hisar’da

Gülcük’te Sultan Baba
Gelinlik kızların dostu

Koca Sinan
Yüzük taşı gibi kondurmuş

Camisini
Kentin ortasına

Hamamları yıkık
Hamamları viran bu kentin

Kocamış çınarları
Sıra sıra

Demiryolunun çevresinde

Asırlık tanıklar
Yaşlı ve yorgun

Siz altlarında gölgelenirsiniz
Sığınarak merhametine
Üstünüzde kuşlar
Talihine güler

Sıra sıra servileri
Gökyüzünü taçlandırır
Bağ çeşmenin

Şehitlerin tahtı orda
O en yüksek Türkiye’de

Çınaraltı kahvesinde
Ne sohbetler demlenir

Ramazan gecelerinde
Ta sabaha dek

Asmalı kahvenin
Ortası çeşme

Fethiye’de gezme kız adın çıkar
Fethiye'de gezme kız kötü olur ha

Eskinin rüştiyesi şimdi ortaokulu

Acı sudan içme
Adı üstünde

İkizli çeşmenin
Çeşmesi yok

İkizi durur

Çenesuyu
Tam çenenize layık

Çenedağı’ndan gelir

Çocukluğum ihtilal
Adı üstünde

27 Mayıs İlkokulu'nda

İdam edildi

Yürürdün eskiden beri
Kentin kaldırımlarında

Hala yürüyorum
Bu kaldırımlar beni tanır

Kalelerini gezdim
Yıkık dökük

Harabe
Ne düşleri barındırır

Yılda bir kez
Pilav dağıtılır

Bağ çeşmede

Fevziye bir başka
Bir parça gotik

Bir parça esrarlı

Eski ulamadan
Cevdet hoca

Saatçi âli bey konağı
Konak ta konak ha

Tam yaşama
Az boz değil

Manzara düşten
Konup gelmiş

O iç mimari
O saltanat

Hele huzur odası
Bir yanda beşiklik

Bir yanda mutfak
Salon bir saltanat

Saatçi âli efendi de
Saatçiymiş ha

Şimdi nerde
O zevk o estetik

Ben de yazdım
Bu şehrengizi

Yaşadım diye
O eski kentte

Bir tarihi o güzellikler
Büsbütün yok olmadan

Şimdi ancak
Resimlerde kalmış

O taravet o güzellik
Resimlerde bulunabilir