Kent Kanamaları Şiiri - Kadir Huylu

taş duvarlarında yazılıydı aşk
eskiyen bir gölge gibi kentin içinde
efsunlu masallarla çiğnendi saflığım
öylece bir çiçektim
yağmurlar bekleyen fışkın rüyasında
insan pazarlarında satıldı
öz yurdundan sürülmüş şiir

alınıyor ve satılıyor her şey
bu toprak niye?
koklanıyor ve atılıyor her şey
bu çiçekler niye?

yalnız fidanlar girsin bu çağdan içeri
utanıyor çocuklar gözlerimizden
kavrulan kumlarda bahar özleyişi
çelikten tebessümler kaldırımlarda
azgın bir gölge kuralı insan
yüreksiz ve gecesiz tüccar

pır pır uçuyor kuşlar
ama nereye?
yeşili maviyi ister rüzgar
bu duman niye?

bir karış uzakta insalık dediğin
ışıktan kentlere dağları koy
uçur güvercinleri yayla kokularına
selam ver
toprağa buluta ve Tanrı'ya
buhurdan bir şiir bırak çocuklara adı gökkuşağı
sarıl kanayan çiçeklere
her düşen tohum pusatı yarınların
önce söz olsun sonra aşk
kan kesilir gül kokar kent yeniden...

Kadir Huylu