Kent'ine bıraktım bana ait olan ne varsa.
Hiç yaşanmamış bir yaşam,
Koklanmamış güller.
Kendine bıraktım bende olan sen'i
Hoyrat gülüşlerinde erittin
Dilimdeki sevda kelimelerimi.
Hangi dudakta son bulur ömrüm
Hangi yitirilmiş gölgede kalır cesedim.
Olmadığın hiç bir an'ı kabul etmeyen ben
Sensizliğin yıllarına prangalandım.
Kent'ine bıraktım bana bakan gözlerini,
Adımı dua gibi anan dudaklarını,
Damla damla sevda yağdıran bulutlarını
Kaldırımlarda eskittim ömrümü
Şişeler tek şahidim oldu, anlamadın.
Artık hiç bir limana sığmaz
Kırık dökük gönül gemim.
Senin gidişinde su almaya başladı
Ha battı ha batacak.
Kendine bıraktım tüm duyarsızlıklarını
Belki bir gün anlarsın ümidiyle
Bilki, geçen zaman beni bitirirken
Belkide bulamayacaksın
Beni bıraktığın yerde... #şiiradamı
Mehmet KoçKayıt Tarihi : 23.10.2020 21:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
https://siiradami.blogspot.com/2017/04/kentini-kendine-braktm.html
![Mehmet Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/23/kent-ini-kendine-biraktim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!