Kent Şiiri - Serpil Öztürk 2

Sokak aralarında çiftleşen bir kent bu
Mazgallarda güne bakanlar
İlk havayı
Tinerci bir çocuğun
ciğerlerinden almış
Ve renk onda
Yaralı bir martının kanadından damlayan kan
Yürekelr pıhtılaşıyor
bir mezarcının
ölü ellerinde
Herkes gidiyor
Kuzeyde başka bir kent varmı
'' Yokluğun başladığı yerde
yoksulluk biter''diyor en bilgeleri
Herkesin adından başka bir adı var
Adını duymaktan korkuyor insanlar
Birileri gırtlağına kadar doldurup
Arka sokakların havasını
Bir şey söylüyor
her kesin adı bu
Bir çocuğun uçurtmasına takılıyor ölüm
Bir kadın
katran sağıyor memelerinden
O ilk gecesine sakladığı
Kuzeyde ışık yoktur diyor
En bilgeleri
İnsanlar bir papatyanın renginde yaşar
ANKARA