Kent Şiiri - Recep Uğur Özdemir

Yine döndü renkler karşıtına...
Gece güne döndü.
İzmit'i hiç böyle kızıl görmemiştim.
Kalanım yokmuydu?
Gidenim nedir bilmezmiydim.
Değişen renklerimi anımsıyorum şimdi.
Bir bir değiştiriyorum hayallerimi.
Kaygılar kentinde yeni bir gün başlıyor.

İnsanlar vardiya servislerini bekliyorlardır
Yanmaya devam eden sokak lambaları altında,
Onlarda sıcak bıraktıkları yataklarını,
Yataklarındaki sıcak kadınları düşlüyorlardır.

Oysa gidenleri nedir bilmezler miydi?
Kalanları yok muydu?
Sabahlarında kentin gözlerim yaşarırdı;
Rüzgardan mıydı?
Gridir şehrin yaşam koşulu;
Maviye at sürmezler miydi?

Ne siyah ne beyaz;
Daha çok insan eti, daha çok kurtçuktu
Bu şehirde doğum halinde olmayan
Ölmekle meşguldü....