Kene Kenar Şiiri - Naki Aydoğan

Kene var.
Dörtkenarlı dört kene var bu kâğıtta.
Ağıt mı yakalım?
Yok, kâğıda resim yapalım.
Aman kenarlar, kenelere dikkat edelim.
Sonsuzluktan aşağı düşeriz.
Yokluğumuzda kayboluruz.
Kene ısırmasın kenarımızı.

Kâğıdı enine yatırıyorum.
Ve yine kâğıdın eninden bir düz çizgi çiziyorum.
Bu yer olsun.
Ve aynı zamanda ufuk çizgisi, hayat çizgisi nabzımız atsın adım atalım ki çizgi düz kalmasın hayatımız gözümüzün önünden bir ışık çizgi akmasın kenarlara.
Kesitimiz kalmaz sonra.
Yer, toprak.
Toprak her şeyi yer gömer yine kusar.
Yerin altı uykumuz olsun.
Yerin üstü rüyamız olsun.
Rüyamızı boyalım, hayat çizgimizi eşya kesitinde gezdirerek.
Ağaçlar eşya değil tüm bitki âlemi bizim simetrimiz.
Hayvanlarda simetri ölçerlerimiz.
Ölçü ölçmezse ölür.
Yeni ölçerler ölen ölçerleri yer, yerde bırakmaz.
Hayatın ölçüsü kaçmasın.

Hemen boyumu çiziyorum.
Bir ağaç.
Son enimi boyumu koymak için bir ev.
Ufuk çizgisini koymak için bir dağ bir deniz çiziyorum.
Hayat aksın diye bir ırmak koyuyorum resmim içine ve bozuk kenarlar akıyor suda.
Ben neredeyim, hemen bir arkadaş adam çiziyorum.
Bir sevgili ediyorum düşlerimde ve resmimi güzel boyuyorum.
Kaybolmamak için hemen bir aile çiziyorum kendime.
Anne mi baba mı akrabalarımı ya da başka aileleri çiziyorum.
Yoldan geçenleri ve toplumda akıyor işine gücüne.
Bir kamu içinde.
Ülke devlet biçiminde çerçeveliyorum resmimi.

Uykum geldi ve yattım.
Enim yerle bir yeksan dünya uyuyor şimdi.
Ben evrende rüyalarda geziyorum.
Kene kenar hayat kanar.