Kendini kabullenmek Şiiri - Kemal Tekir

Kendimizi sevmek için,önce kendimizi olduğu gibi kabullenmemiz gerekir.
Hiçbir insan ,kusursuz ve mükemmel olamaz.
Bir insan,aynı şekilde, güzel,güçlü,yakışıklı,
zengin,dürüst,sevimli,,her konuda yetenekli,çabuk öğrenen ,zeki,olabilir mi acaba?
Eğer hayatımızı mükemnelliğe ulaşmak için,çabalamakla geçirirsek,nutsuz ve stresliolmamız,
depresyona girmemiz,
olasılık dahilindedir.
Kendimize gerçekçi hedef ,ve standartlar koymalıyız;iyi bir eş,anne,baba,başarılı bir öğrenci, işçi veya işveren, kendini sürekli yenileyen,değişimlere direnmeyen,sevilen,
sayılan, aranan insan olmaya çalışmak gibi.
Birilerinin bazı konularda, sizden becerikli,yetenekli olması, o nu sizden iyi yapmaz.
İnsanların yetenekleri farklı olabilir, temel değerleri benzerdir, kimse kimseden daha iyi değildir.
İyilik kavramı görecelidir,hiç bir insan,hep iyi,hep kötü değildir. İyi insanlar kötü,kötü insanlar da iyi işler yapabilir.
Pişman olduğumuz davranışlarımızı,çeşitli şekiller de telafi edebiliriz.
Kırdığımız kişilerden özür dileyerek,yanlış anlaşılmaları izah ederek,aksayan ilişkileri yoluna koymak için düşünerek,aldığımız kararları hayata geçirerek..
Kişilere, olaylara ya hep ,ya hiç mantığıyla toptancı yaklaşırsanız,
hem kendiniz,hem de başkalarının üzerinde baskı oluşturursunuz.
Genellemelerden kaçınarak davranışlarınızı abartmayın,abartmak insana zaman ve enerji kaybettirir.
Sonu -meli,-malı biten koşullu düşünce tarzını,bakış açılarını bırakın.sorumluluklarınız
dan kaçmayın,kendinizi de aşağı çekmeyin.

Kemal Tekir
(Eğitimci,şair,yazar)