Kendiyle Y/aralanan İnsan - Garib Çoban
Ruhtan da şunlar çıkar.
İlimi, vakarı, iffeti, hayası, vefakarlığı, doğruluğu, yüceliği ve sabrı.
Bizimkisi b/aşka sevda insanın olmadığı yerde.
Nefisten şunlar çıkar.
Öfkesi, hafifliği, şehveti, oyunu, eğlencesi, gülmesi, beyinsizliği, hilesi, aldatması, şiddeti ve edepsizliği.
Yağmurlar içinden ıslandım geldim
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
Devamını Oku
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
"İki durak arasında" insan...
Birinden diğerine...
Neyi seviyorsa ona benzer o gidiş gelişlerde..
Ruhu ile nefsi arasında uyum kadar huzurlu....
Yine dolu..
Okunası şiiriniz..
Tebrikler Engin Bey.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta