Kendiyle Y/aralanan İnsan - Garib Çoban
Ruhtan da şunlar çıkar.
İlimi, vakarı, iffeti, hayası, vefakarlığı, doğruluğu, yüceliği ve sabrı.
Bizimkisi b/aşka sevda insanın olmadığı yerde.
Nefisten şunlar çıkar.
Öfkesi, hafifliği, şehveti, oyunu, eğlencesi, gülmesi, beyinsizliği, hilesi, aldatması, şiddeti ve edepsizliği.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
"İki durak arasında" insan...
Birinden diğerine...
Neyi seviyorsa ona benzer o gidiş gelişlerde..
Ruhu ile nefsi arasında uyum kadar huzurlu....
Yine dolu..
Okunası şiiriniz..
Tebrikler Engin Bey.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta