Kendiyle Y/aralanan İnsan - Garib Çoban
Ruhtan da şunlar çıkar.
İlimi, vakarı, iffeti, hayası, vefakarlığı, doğruluğu, yüceliği ve sabrı.
Bizimkisi b/aşka sevda insanın olmadığı yerde.
Nefisten şunlar çıkar.
Öfkesi, hafifliği, şehveti, oyunu, eğlencesi, gülmesi, beyinsizliği, hilesi, aldatması, şiddeti ve edepsizliği.
En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Devamını Oku
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
"İki durak arasında" insan...
Birinden diğerine...
Neyi seviyorsa ona benzer o gidiş gelişlerde..
Ruhu ile nefsi arasında uyum kadar huzurlu....
Yine dolu..
Okunası şiiriniz..
Tebrikler Engin Bey.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta