Kendisine Şiiri - Çağdaş Canoğlu

Yürüyordu, uykusuz-yorgun, kendi başına
Düşündü, acaba bela mı aldı başına?
Aynada baktı kara göze, çatık kaşına;
"Bir son vermek gerek" düşüncesi, telaşına :

"Seni düşünüyordum, kapalıyken gözlerim;
Gözlerim açıldığında yazmanı gözlerim.
Sana bir akşamüstü ulaşsa da sözlerim,
Düşte buluşup sarılacak kadar özlerim.

Bir manzara gibi olan gülüşü izlerim;
Aklımdadır izlerin, aklındadır izlerim.
Fırtınada selde, kopmasın diye, gizlerim;
Sonunda çiçeklenir güneşle filizlerim.

Ruhun özü kir tutmaz, çünkü Tanrı'dan gelir
Kirlendiğini sanma fikri sanrıdan gelir.
Sanma ki iyi adam meyhanede kirlenir,
Sanma ki kötü adam camide temizlenir."

Dedi, usulca doğrularak ses verdi derin :
"Hakkımsa aklımdan geçenleri bana verin!"
Yangın alevi gibi beklenmedik değerin,
Varsa ötede arama, yokluğunda yerin.