Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Kendisi bilir.
O yare söyleyin,benden bu kadar.
Sevmezse sevmesin,kendisi bilir.
Benim de yarından,umutlarım var.
Sevmezse sevmesin,kendisi bilir.
Bir kere yüzüme,gülmedi diye.
Bana biraz umut,vermedi diye.
Yıkılmam,beni hiç sevmedi diye.
Sevmezse sevmesin,kendisi bilir.
Bana aşkı öğreten,kendisimiydi?
Hayata bağlayan,ilgisimiydi?
Bunca yıl yaşatan,sevgisimiydi?
Sevmezse sevmesin,kendisi bilir.
Zerre kadar üzülmem,aramam onu.
Çevirdim sayfayı,kapandı konu.
Benim değil artık,onun sorunu.
Sevmezse sevmesin,kendisi bilir.
Uveys üzülmedi, ağlamadı da.
'Gitme kal! ' diyerek,yalvarmadı da.
Kimsenin umrunda değil, bu sevda.
Sevmezse sevmesin,kendisi bilir.
Veysel Alkan
Güzel yorumunuzla,içriği dolu bir şiir.Yüreğine sağlık,Sayın Veylel Alkan.
Mürsel Adıgüzel
Dostum güzel bir çalışma olmuş.
Yüreğine, gönlüne sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta