Kendisi Şiiri - Mustafa Yaralı

Bir Âdem düşünün ki, tazelemez ceddini,
İlkellik efendisi, gericinin kendisi,
İnsanlıktan ihraçlı, fark etmezse reddini,
Ötelere kör bakan, bericinin kendisi.

Bilgide açlık çekip, susuz çölde dolaşan,
Hayalinden geçmeyip, seraplara ulaşan,
Yüreğine vesvese, zan virüsü bulaşan,
Şeytanların, cinlerin, pericinin kendisi.

Susacakken konuşan, konuşacakken susan,
Bal baklava yiyerek, zehir gibi kin kusan,
Kolaylıkta kükreyen, zora gelince pusan,
Cesaretten korkuya, ericinin kendisi.

Faziletler, erdemler, vakarla onur kayıp,
Ayıpların üstünü, ayıpla örtmek ayıp,
Ben merkezli yaşarken, başkasını yok sayıp,
Suçsuzu, suçlu diye, sericinin kendisi.

Kendi kural koyup ta, kurallara uymayan,
Hakikatin sesini, can kulağı duymayan,
İffetli geçinip de, şehvetine doymayan,
Aklı fikri uçkurda, dericinin kendisi.

Doğruları eğrilir, eğrileri düzleşmez,
İlahlaşır, kul olmaz, kül geçinir cüzleşmez,
Kendi içinden korkar, kendisiyle yüzleşmez,
El âlemi kınayıp, yericinin kendisi.

Ben adamım demekle, adam kolay olunmaz,
Bir söğüt ağacında, hiçbir meyve bulunmaz,
İrfaniyet pazarı, nerde, nasıl? sorulmaz,
Nerde yaralı görsem, vericinin kendisi.

05.05.2011…Mustafa Yaralı