Kədər boylananda fərəh yox olar,
Gün-gündən qüssə-qəm artıb çoxalar.
Məni öz” Mən”imdən dartıb çıxaran,
Içimdən asılan kəndir kimisən.
Belə yaşamağa dözüm qalmayıb,
Sənə deyiləsi sözüm qalmayıb.
Daha allışacaq közün qalmayıb,
Həniri azalan təndir kimisən.
Mən Günəş olanda, sən Ay olarsan,
Məcnuna, Fərhada nə tay olarsan?
Yerə düşən zaman min pay olarsan,
Ipindən üzülən qəndil kimisən.
25.07.2013
Kayıt Tarihi : 9.6.2018 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!